ظن مانعدلیل ظنی معتبر، دلالت کننده بر عدم اعتبار یک ظن خاص را ظن مانع می‌گویند. ۱ - تعریف ظن مانعظن مانع، مقابل ظن ممنوع، و به معنای دلیل ظنی معتبری است که بر عدم اعتبار ظن خاصی اقامه گردیده است، مثل آن که شهرتی، بر عدم اعتبار ظن حاصل از استحسان اقامه شود، و از آن جا که شهرت از ادله ظن آور است به همین دلیل به ظن حاصل از آن " ظن مانع " می‌گویند، زیرا مانع از حجیت ظن حاصل از استحسان ( ظن ممنوع ) گردیده است. ۲ - اقتضای مقدمات انسداددر این که اقتضای مقدمات انسداد، رجحان ظن مانع است و یا ظن ممنوع، یا تساقط هر دو، و یا تمسک به هر یک که قوی تر است، اختلاف وجود دارد. [۱]
انصاری، مرتضی بن محمدامین، فرائد الاصول، ج۱، ص۲۶۱.
[۳]
ذهنی تهرانی، محمد جواد، تحریر الفصول، ج۳، ص۴۵۳.
[۵]
فاضل لنکرانی، محمد، ایضاح الکفایة، ج۴، ص۴۲۳.
۳ - پانویس
۴ - منبعفرهنگنامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، برگرفته از مقاله «ظن مانع». |